[παρα-φιλολογίες]: αλλαγές στο νόμο-πλαίσιο (κα Διαμαντοπούλου...Μας κακομαθαίνετε...)

http://www.tovima.gr/society/article/?aid=440794

 Η κα Διαμαντοπούλου (και εν όψει των εκλογών στα ΑΕΙ) αποφάσισε να κάνει κάποιες μεταρρυθμίσεις σε αυτό το κορυφαίο νομοσχέδιο της ίδιας και του επιτελείου της για το οποίο -πραγματικά- θα μείνουν στην ιστορία...

 Διάβασα και σας μεταφέρω τα συμπεράσματά μου γι αυτά που διάβασα στο συν-κείμενο...

 1) Συγνώμη που μειώσαμε τις προσλήψεις.Δε θα τις μειώσουμε τελικά.
2)Και θα αυξήσουμε τις προσλήψεις και θα προσλαμβάνετε όποιους θέλετε όπως γινόταν πάντα...
3)Συγνώμη που σκεφτήκαμε να αυξήσουμε τον έλεγχο στα διδακτορικά.Και τα παιδιά μας?Μάλιστα κύριοι,παιδιά μας τόσα χρόνια περνάνε τα μαθήματα με το σπαθί του(κομματός)ς...Τώρα πως περιμένετε ξαφνικά να τα καταφέρουν;A πα πα πα πα...Τι άνθρωποι είστε εσείς...

*Στο ζήτημα των εκλογών...Τα αιτήματα της ακαδημαϊκής κοινότητας ικανοποιούνται ως επί το πλείστον,αλλά και πάλι,είναι το σύστημα αξιοκρατικό όταν οι κομματοσκυλικές παρατάξεις "ρίχνουν κυβερνήσεις" με τις υποδείξεις του κόμματος;Ούτε με τους μεν ούτε με τους δε.Νομίζω ότι το εν λόγω ζήτημα χρίζει εξ'ολοκλήρου θεσμικής μεταρρύθμισης.

Έτσι ο πρύτανης,κος Peregrinus, και το λοιπό συφερτό θα ικανοποιηθεί,αφού δε θίχτηκαν τα συμφέροντά του και όλα θα γίνουν καλά...

 Πείτε με περίεργη,αλλά εγώ αντιμετωπίζω πρόβλημα με τα συγγράμματα γιατί το πανέξυπνο πλαίσιο της Διαμαντοπούλου προβλέπει ΕΝΑ σύγγραμμα για κάθε μάθημα ή που θα ήθελα οι καθηγητές  να επιλέγονται για το εξαιρετικό τους έργο και τις παιδαγωγικές τους ικανότητες,γεγονός που θα εμπόδιζε πολλούς από τους κυρίους που διδάσκουν να συνεχίσουν να εγκληματούν απέναντι στη γνώση.Έχω πρόβλημα που ο "Νεοελληνικός Λόγος" δίδεται ως σύγγραμμα αντί να βρίσκεται στην ανακύκλωση ή με τον συμπαθέστατο κύριο που μας υποχρέωσε να αγοράσουμε το βιβλίο του αφού είναι μέρος της εξεταστέας ύλης.Έχω τεράστιο ζήτημα και με τα μπλε και πράσσινα σκουπίδια που λερώνουν τον τόπο.

 Αφού λοιπόν το επιτελείο που εκπονεί το μαγευτικό αυτό πράγραμμα,θεωρεί πως έχει περισσότερα να διαθέσει,ας τα διαθέσει σε αυτά που θα προάγουν τη γνώση και το πανεπιστήμιο και το δημόσιο χαρακτήρα του,όχι τα ακαδημαϊκά συμφέροντα.

[wanderings]: έξοδος

(τα κείμενα που αναρτώνται θα κατηγοριοποιούνται με τα διακριτικά [ ] αφού δεν τυγχάνει να έχω βρει την ανάλογη επιλογή...Καλή διασκέδαση...)

 ~ Πραγματικά αποκλεισμένη στο μικρόκοσμό μου ζω,συντροφιά με τους ποιητές της ζωής και με αυτούς που διάλεξα.Και αν καμιά φορά έξω από την μικρή πληγή που έφτιαξα για να αναπνέω,έξω βγω,λυπάμαι για ό,τι αντικρύζω.~

  Κάθομαι στο bar του μαγαζιού που δουλεύω.Το να παρατηρείς τον κόσμο από μία δεδομένη απόσταση σου δίνει το περιθώριο να τους δεις καθαρά και από μία απόσταση στην οποία δε θα προσπαθούν για να σε πείσουν για το πόσο εντυπωσιακοί είναι.Το αστείο είναι ότι με κοιτούν κάπως περίεργα.Ο κόσμος μεταφράζει τη μοναχικότητα σε μοναξιά.Λένε περίεργους τους φιλολόγους λόγω της εμμονής τους για ακριβολογία.Σε τέτοιες περιπτώσεις φaίνεται όμως η χρησιμότητά της.Είναι τόσο περίεργο να είναι κανείς συντροφιά με τον εαυτο του...Δεν είναι αρκετός για να καλύψει τις ανάγκες ίσως...Ποιός ξέρει...

 Χαζεύω τις παρέες...Πίνουν,μιλούν,καμιά φορά σιγοτραγουδούν...Πίανω εδώ κι εκεί κουβέντες...Και κανένα ενδιαφέρον...Το νύχι και το μαλλί.Και παντού ένας άλλος (ή κάτι άλλο) να μας προσδιορίζει.Ένας...άνθρωπος (τρόπον τινά),η δουλειά,η παρέα...Και μετά?Ποιός είσαι όταν είσαι μόνος?Ποιός είσαι χωρίς όλα αυτά που σε περιβάλουν?Και αν σε ρώταγα δυο πράγματα για 'σενα,τι άλλο δικό σου θα μου έλεγες εκτός από το όνομά σου?Και αν σε γδύσω από όλα αυτά που σε "κάνουν" αυτό που είσαι,άραγε θα σου μείνει τίποτε να είσαι αληθινά?Και όλοι αυτοί που σε περιβάλλουν να 'ναι άραγε αυτοί που διάλεξες ή απλά αυτοί που βρήκες για να μην είσαι μόνος?Μακαριότητα...Μακαριότητα,ο ευνουχισμός της σκέψης στο βωμό του εύκολου.Σε αυτό που βολεύει και που ποτέ δε θα είναι ότι θέλησα αληθινά...

 Ω,στους αιθέρες βαίνω και τα σύννεφα με τα παντελόνια ονειρεύομαι...Απόκοσμα και κοσμικά.Λίγο εδώ και λίγο πιο πέρα,με το ένα πόδι κοντά σε αυτό τον κόσμο που τόσο χλεύασα και τόσο με τρομάζει και το άλλο στο δικό μου,το μικρό πλανήτη,ντυμένο με τα χρώματα και τους ανθρώπους και τη μουσική που διάλεξα για το "θέλω" χωρίς να "χρειάζεται" και χωρίς να "πρέπει"...

 Ελευθερία...Να ξεκινά πάντα από μέσα για να φτάσει έξω...Τα μόνα δεσμά είναι του ίδιου του μυαλού μας...

You are here at your own risk

 Eισαγωγικά

 H ασφαλέστερη μέθοδος προσέγγισης οποιουδήποτε θέματος είναι η εξ'αρχής αμφισβήτησή του.Περισσότερο δε,αμφισβήτηση γι'αυτά που θεωρούμε αυτονόητα,την παραδεδεγμένη αλήθεια που πηγάζει από την "κοινή γνώμη",τα απρόσωπα "λένε","λέγεται","πιστεύεται" με αποκορύφωμα το "έτσι είναι".Ποιοί είναι αυτοί που "λένε"?Γιατί να λέγεται αυτό που "λέγεται" ή να θεωρείται δεδομένο αυτό που ¨πιστεύεται" από ένα άμορφο,άγνωστο σύνολο που κανείς δε γνωρίζει ποιό είναι?
Επιπλέον,ποιός ορίζει την "κοινή γνώμη" και γιατί να είμαστε τόσο βέβαιοι πως,όντως,αυτό είπε,όπως το είπαν και σε εμάς.

  Αν σε κάθε ένα "έτσι είναι" το οποίο ακούμε,αποκριθούμε την ερώτηση "γιατί είναι έτσι?" ίσως οι σκέψεις μας οδηγηθούν σε πιο γόνιμα εδάφη,ίσως δοθεί η ευκαιρία σε κάθε μικρό σπόρο μέσα στο κεφάλι μας να φυτρώσει και να καρποφορήσει τα παιδιά της πιο φευγαλέας ιδέας.

Το μόνο μας όπλο απέναντι σε αυτή την παράδοξη εποχή είναι η σκέψη.