[wanderings]: έξοδος

(τα κείμενα που αναρτώνται θα κατηγοριοποιούνται με τα διακριτικά [ ] αφού δεν τυγχάνει να έχω βρει την ανάλογη επιλογή...Καλή διασκέδαση...)

 ~ Πραγματικά αποκλεισμένη στο μικρόκοσμό μου ζω,συντροφιά με τους ποιητές της ζωής και με αυτούς που διάλεξα.Και αν καμιά φορά έξω από την μικρή πληγή που έφτιαξα για να αναπνέω,έξω βγω,λυπάμαι για ό,τι αντικρύζω.~

  Κάθομαι στο bar του μαγαζιού που δουλεύω.Το να παρατηρείς τον κόσμο από μία δεδομένη απόσταση σου δίνει το περιθώριο να τους δεις καθαρά και από μία απόσταση στην οποία δε θα προσπαθούν για να σε πείσουν για το πόσο εντυπωσιακοί είναι.Το αστείο είναι ότι με κοιτούν κάπως περίεργα.Ο κόσμος μεταφράζει τη μοναχικότητα σε μοναξιά.Λένε περίεργους τους φιλολόγους λόγω της εμμονής τους για ακριβολογία.Σε τέτοιες περιπτώσεις φaίνεται όμως η χρησιμότητά της.Είναι τόσο περίεργο να είναι κανείς συντροφιά με τον εαυτο του...Δεν είναι αρκετός για να καλύψει τις ανάγκες ίσως...Ποιός ξέρει...

 Χαζεύω τις παρέες...Πίνουν,μιλούν,καμιά φορά σιγοτραγουδούν...Πίανω εδώ κι εκεί κουβέντες...Και κανένα ενδιαφέρον...Το νύχι και το μαλλί.Και παντού ένας άλλος (ή κάτι άλλο) να μας προσδιορίζει.Ένας...άνθρωπος (τρόπον τινά),η δουλειά,η παρέα...Και μετά?Ποιός είσαι όταν είσαι μόνος?Ποιός είσαι χωρίς όλα αυτά που σε περιβάλουν?Και αν σε ρώταγα δυο πράγματα για 'σενα,τι άλλο δικό σου θα μου έλεγες εκτός από το όνομά σου?Και αν σε γδύσω από όλα αυτά που σε "κάνουν" αυτό που είσαι,άραγε θα σου μείνει τίποτε να είσαι αληθινά?Και όλοι αυτοί που σε περιβάλλουν να 'ναι άραγε αυτοί που διάλεξες ή απλά αυτοί που βρήκες για να μην είσαι μόνος?Μακαριότητα...Μακαριότητα,ο ευνουχισμός της σκέψης στο βωμό του εύκολου.Σε αυτό που βολεύει και που ποτέ δε θα είναι ότι θέλησα αληθινά...

 Ω,στους αιθέρες βαίνω και τα σύννεφα με τα παντελόνια ονειρεύομαι...Απόκοσμα και κοσμικά.Λίγο εδώ και λίγο πιο πέρα,με το ένα πόδι κοντά σε αυτό τον κόσμο που τόσο χλεύασα και τόσο με τρομάζει και το άλλο στο δικό μου,το μικρό πλανήτη,ντυμένο με τα χρώματα και τους ανθρώπους και τη μουσική που διάλεξα για το "θέλω" χωρίς να "χρειάζεται" και χωρίς να "πρέπει"...

 Ελευθερία...Να ξεκινά πάντα από μέσα για να φτάσει έξω...Τα μόνα δεσμά είναι του ίδιου του μυαλού μας...